Happy New Year !

Vanuit Nieuw Zeeland wensen wij iedereen een happy new year. Het is hier al zo'n 11 uur 2009, dus we weten nou niet of we al in het nieuwe jaar zitten, maar over 20 minuten weten we het zeker. Het is raar om in de hitte kerst dan wel oud en nieuw te vieren. We zitten nu bij Joop en Loes en alle lokale familieleden zijn langsgekomen. Chelsea (nichtje) heeft gisteravond een mooie collage gemaakt, dus die willen we graag met jullie delen. Binnenkort de verhalen over Maleisie, Singapore en Australie.

Nogmaals HAPPY NEW YEAR!

Muay weer in Thailand

Thailand zal ongetwijfeld het land in south east asia zijn dat het meest tot de verbeelding spreekt. Van witte stranden tot dikke vieze sex toeristen. Wij wisten dan ook niet wat ons te wachten stond. De verschillende verhalen over Thailand en Bangkok maakten het allerminst duidelijker. Klaar voor de ontdekkingstocht vertrokken we van het vliegveld met de lokale bus naar de backpackerghetto van Khaosan Road. Van de rustige, met Vietnam te vergelijken straten, stonden wij opeens tussen de tribal (nog erger) tattoos en sextoeristen. Een grote straat met winkels en stalletjes voor de backpackers; t-hisrts met alle mogelijke teksten, neppe Nikes, kralen enzovoorts. Heel gezellig en het voordeel is dat er veel slaapgelegenheid dichtbij elkaar zit. Wij kozen voor de iets rustigeer straat erachter en verbleven spartaans in een kamer met 4 muren en 2 bedden, thats it.
Wij doken meteen het openbaar vervoer systeem in en begonnen met onze inmiddels befaamde verkenningsdag. Het begon zoals veel grote steden erg onoverzichtelijk en zoals de foto's ook laten zien erg druk. Vaak met 3 lagen boven de weg voor metro en snelwegen. Nadat we het hele systeem hadden verkend konden we rustig onze eerste shopdag beginnen. Oneindig veel malls en winkeltjes, geen Hong kong natuurlijk, maar genoeg te zien.
De volgende dag hadden we een wat meer cultureel verantwoord dagje, met als eerste hoogtepunt de Grand Palace. Een mega verzameling van vel gekleurde en met goudbedekte tempels, beelden en pilaren. Een paar honderd foto's verder en voldaan van al het moois kwamen we bij de slapende boeddha en kregen opnieuw een grote verzameling prachtige gebouwen te zien.
Muay Thaiboxen heeft iets mythisch en wij zaten te twijfelen of we erheen moesten gaan. We moesten immers op het budget letten, maar naar het stadion gaan kan natuurlijk altijd. Daar aangekomen voelde we de adrenaline door de lucht zweven. Er waren natuurlijk alleen nog VIP kaarten en de gevechten waren al begonnen. Wij konden dit niet laten gaan. Het bleken zelfs Championshipfights te zijn, de belangrijkste wedstrijden uit de verschillende gewichtsklassen. Een stampvol Lumpini Stadion met de beste van hun gewichtsklasse tegenover elkaar en wij zaten er op de eerste rij bovenop. Elk gevecht begon met een ritueel, waarbij beide strijders een klassieke dans doen. Dit alleen is al mooi om te zien, maar de keiharde trappen en stoten hoor je en voel je zelfs van die afstand. Na 10 gevechten van 5 ronden van intens slopende keiharde gevechten waren ook wij helemaal uitgeput. Aaaah!
Het was Halloween die avond, wat ook de grote van de gevechten enigszins verklaard, maar Khaosan road was daardoor nog drukker dan normaal. Met live muziek en iedereen verkleed hebben we ons kostelijk vermaakt.
Op zaterdagen gaat heel bangkok en omstreken naar een markt van enkele kilometers omtrek. Wij natuurlijk ook. Van kleding tot honden, vogels, eten en huishoudelijke spullen, alles is te krijgen. 'S avonds nog even over Khaosan road gelopen en onze ogen uitgekeken. Een grote openheid van vele vormen van seksualiteit is hier de normaalste zaak van de wereld. Vieze mannen met kleine Thaise poppetjes aan hun arm, overduidelijk, maar niemand die er van op of om kijkt. Ladyboys en extra's bij de massages. Joran had in elk geval het juiste land te pakken. Wij laten het allemaal al bewonderend aan ons voorbij trekken.
Zondag begon onze reis naar het zuiden. Om even weg te komen van de sjakies en sextoersiten maakten wij een stop in het wat onbekendere Prachaup. Een keurig en bijna verlaten stadje aan de oostkust. In een luxe hotel met alle gemakken konden we voor een redelijke prijs ( in de kelder) toch van een mooie kamer genieten. Eindelijk weer een warme douche, heerlijk bijkomen.
Wij waren klaar voor de witte stranden op de eilanden. Wij houden van mooie eilanden die niet teveel sjakies bevat. Koh Tao was onze eerste stop. Klein, maar minder knus dan we hadden verwacht. Onze hut/kamer was simpel, maar dichtbij het strand en betaalbaar. Eerste avond een beetje gewandeld en rond gekeken. 7 november! was er iemand jarig, dus we zijn flink uiteten geweest, maar toen ging het regenen. Gezellig een filmpje gekeken op de kamer. De volgende dag was het bewolkt en regende het af en toe, maar dat houd ons niet tegen. Toch al nat sprongen wij het water in om te snorkelen. Meteen al een mooi variatie van vissen om te zien.
Suzanne kan al duiken, maar het was al een tijdje geleden, dus een refreshment course was wel weer lekker. Daarna meteen een duik gepland, maar het weer zat niet mee. We hebben alle verdere dagen op Koh tao alleen maar regen en onweer gehad. Toch gingen wij weer vrolijk snorkelen en deze keer zwommen we naar een wrak. Omdat het wat verder van de kust lag was het water nog helderder en zagen we een nog grotere verzameling van vissen in vele kleuren. Het weer bleef tegen zitten. Het was zo erg dat het duiken onmogelijk was. Met zoveel regen besloten wij te vluchten naar drogere gebieden. We hoorden dat de west kust minder erg was, op de zelfde hoogte lag het eiland Phi Phi, die we ook wilde bezoeken. Het was het regenseizoen, maar het bleek alleen voor de oostkust te gelden.
Aangekomen In de haven stad Krabi was het weer lekker zonnig. Het bijhorende strand leek al op een eilandstrand en het afgelegen Railay beach is dan ook niet voor niets een honneymoon bestemming. Alleen te bereiken via longtail boats. Het voelde echt als een eiland en met de zo gemiste zon waren wij weer kind aan huis. Vanaf daar konden we ook naar het eiland Phi Phi. Dat het geslaagd was konden jullie in onze tussentijdse update al lezen. Maar wat jullie nog niet wisten was de magische duik tocht van Suzanne op Phi Phi. De dag nadat we met haaien zwommen heeft ze met zeeschildpadden gezwommen! Ja de hele finding nemo familie was nu compleet.
Door de moeilijkheden in het land en vooral aan de grens met Maleisië hebben wij besloten om rechtstreeks naar Kuala Lumpur te vliegen in plaats van over land te reizen. Zoals ook India waren wij ook op tijd weg uit Thailand. Erg geslaagd, van klassieke vecht stijlen tot en met haaien en zeeschildpadden wat wil een mens nog meer...

De hele vakantie naar de haaien

Even een update vanaf ons kokosnoten eiland Phi Phi in de Andamanse zee aan de Thaise westkust. Het vorige eiland Koh Tao aan de Oost kust heeft ons helaas voor het grootste gedeelte regen gebracht, maar het zwemmen met de vissen was prachtig. Er lag een wrak in het water en daar verzamelden de mooiste vissen zich. Erg geslaagd. Vanwege de tropische buien die maar bleven komen, zijn we naar de West kust gevlucht. Hier gelukkig alleen maar zon en witte stranden! Wij konden ook nu niet wachten om een snorkel tocht te maken. Long Beach was daarvoor de mooiste plek werd ons verteld en na een flinke wandeling door de jungle konden wij vanaf het schitterende strand de azuurblauwe onderwater hemel betreden. Voor Long Beach ligt een rif dat volgens de geruchten ook wel eens bezocht word door haaien. Na de eerste stap worden wij omringd door gezellige fel gele vissen die graag met ons mee zwommen. Na een hele wereld aan vissen kwamen we in de buurt van het rif. Nemo was snel gevonden dus dit keer geen spannend verhaal. De stroming werd nu wat heviger, zonder flippers is het dus soms stevig aanpoten en toen.... Een haai! En geen kleintje, zeker 1,5 tot 2 meter. Het was een black tip reef shark, een plaatje voor iedereen die niet weet hoe een haai eruit ziet. Het mooiste is hun onheilspellende langzame zwemmen, alsof er ieder moment wat gaat gebeuren. Er achteraan zwemmen zonder flippers is onzinnig, want een klap met zijn staart en hij is niet meer te zien. De zeven kleuren schijt bleek mee te vallen en wij waren er eigenlijk niet meer weg te slaan. Je ziet ze niet altijd, dus we hebben rustig de tijd genomen en we werden getrakteerd op nog een stuk of 6 haaien in verschillende maten. De volgende dag heeft vince meteen flippers gekocht. Mee zwemmen met haaien heeft toch iets speciaals. We kijken nu al uit naar het great barrier reef en Tahiti waar nog veel meer haaien te zien zijn.
Samen onze eerste haai ooit gezien, daar kan geen romantisch kaarsje tegenop, al ontbreekt die natuurlijk ook niet in onze hut.
Misschien overbodig om te melden, maar het gaat ons goed, nu wachten tot we onze eerste zeeschildpad zien :)

Hello? Tuk tuk, motorbike? Echt Vietnam!

Allereerst willen wij iedereen bedanken voor de reacties! Wij vinden het heel leuk om te lezen. Blijf het vooral doen :)

De titel beschrijft zo’n beetje heel vietnam. Nou, nog een paar kleine dingen dan....Aangezien wij vanwege ons wereldticket in het zuiden moesten beginnen kwamen wij vanuit Hong Kong aan in Saigon, nu Ho Chi Min City genaamd. Vernoemd naar Uncle Ho, voor intimi. Wij werden door onze trouwe vriend de lonely planet verwezen naar de zogenaamde backpackers ghetto Pham Ngo Lho. Met India in ons achterhoofd en niet wetend wat te verwachten werden wij blij verrast door de rustige en gemoedelijke sfeer in Saigon. Na het uitgebreide uitstapje Hong Kong waren we toe aan wat rust. We hebben dan ook lekker uitgeslapen en wat rond gelopen. In het park zagen we de Vietnamezen een spel doen met de voeten. Het was geen bal, maar een soort shuttle met plastic schrijfjes zo geplakt dat het veerde. Hierdoor kon je ermee oveschoppen. Na het even aanschouwd te hebben werden wij uitgenodigd om mee te doen. 4 uur later stond Vince nog over te schoppen, erg gezellig dus en we mochten het shuttletje houden. Het spel heet Trai Cau voor geintreseerden.Wij wilden graag de Mekong Delta zien, de rivierdelta waar Saigon zich bevind. Ondanks dat we niet van toeristische tours houden, moesten we er toch aan geloven. We vertrokken om de christelijke tijd van 06.30 naar de pier waar een motorjacht op ons stond te wachten. De rit duurde slechts 3 uur dus genoeg tijd om rond te kijken. Daar aangekomen werden we door verschillende souvenierwinkels geleid om vervolgens een paar snoep- en rijstfabrieken te bezoeken die toevallig ook alles verkochten aan toeristen. We kregen wel mee hoe men leeft op en rond het water in de delta. Overal kwamen we toeristen tegen en er was zeer weinig te zien behalve halfgebouwde bruggen en gehavende oevers. Na een overnachting in een nikszeggend stadje in de Mekong Delta gingen we naar de flaoting market. Niet met kleine bootjes, maar drijvende supermarkten. Wel erg leuk om te zien.

Nha Trang was onze volgende bestemming, even geen tourtje meer, maar lui op het strand liggen. Weinig touristen en een heerlijk bijna leeg strand met een heerlijk warme zee. Hotel was ruim en had alle gemakken van a/c, wifi en honderd tv kanalen voor 4 euro per nacht, wij zaten goed. Met de motor zijn we de omgeving gaan afstruinen en wat lokale spektakels gezien als de grote boedha en een klein aquarium met zeeschilpadden en haaien. Vooral veel gezwommen.Wij hadden vanaf HCMC een open-tour bus ticket gekocht. Hiermee kan je je bus naar het noorden een dag van te voren reserveren. In de nacht 'hop je on' naar de volgende stad in een ligstoel.

Al hoppend kwamen wij aan in het regenachtige Hoi an ongeveer in het midden van Vietnam. Het had daar al even geregend, want sommige wegen waren al niet meer begaanbaar vanwege overtromingen. Niemand maakte zich druk dus wij als echte Hollanders vonden het ook wel weer eens lekker. Al was het nog wel meer dan 30 graden. Er hing daardoor wel een aparte sfeer. Het was een leuk dorpje met op elke hoek een kleermaker of een winkel die kleren verkocht. Het gedeelte bij de rivier had zelfs iets idyllisch. Onze eerste trip was de markt en dat is altijd gezellig in Vietnam. De volgende dag brak de hemel weer een klein beetje voor ons open, zodat wij de stad nu in volle glorie konden aanschouwen. We hebben flink geshopt en ook een winterjas op maat laten maken voor nog geen 28 euro. Het postkantoor in Hoi an was ingericht op het versturen van pakketten en ook wij deden mee. 10 kilo zorgvuldig verpakt ligt nu ergens in een container op een boot richting Holland.

Hue was de volgende bestemming en lag vrij dichtbij dus dit was een ritje overdag en zittend. De wegen zijn een drama in Vietnam en dus wel het vermelden waard. De nachten in de bus waren heel apart. Als je al kon slapen werd je om de zoveel minuten wakker door enorme hobbels en gaten in de weg. Het tripje overdag was een welkome afwisseling. Hue staat gelijk aan regen. Inmiddels aan ons derde regenpak huurde wij graag een fiets om de buurt te verkennen. Wij vonden de regen heerlijk, het gaf het een extra dimensie en vrij rond fietsen en het leven te aanschouwen was prachtig. Hue de echte scheiding tussen het zuiden en het noorden. Dan denk je meteen aan de oorlog en de bijbehorende ondergrondse tunnels. Wij moesten weer aan een tour geloven, want het was teveel om zelf te doen. Er is nog maar weinig te zien van de ongetwijfeld diepe oorlogswonden die Vietnam heeft. Dat ze gewonnen hebben is duidelijk, vooral in de propaganda en musea word het niet onder stoelen of banken geschoven. Het blijft toch bizar dat daar een oorlog heeft plaats gevonden. De Vinh Moc tunnels waren in die tijd huis aan honderden gezinnen en enige Vietcong. Terug in de huidige situatie bleek Hue ondergelopen door de aanhoudende regenbuien. Wij moesten dan ook het laatste stuk naar ons hotel lopen. Hele kruispunten waren verdwenen onder een rustige laag water en op sommige stukken bijna 1 meter diep. Wij sliepen op de 2e verdieping, dus vonden het weer prachtig. Die avond lekker gegeten bij ons restaurant en konden mooi zien hoe alles brommertjes het vele water niet overleefden.

Na zoveel regen keken wij al uit naar onze cruise in de Halong Bay. Na een van de betere nachtritten naar Hanoi werden we ver buiten het leuke centrum afgezet, maar gelukkig stonden daar heel veel taxis, ook toevallig... Hanoi was veel meer een stad en waar Saigon een gemoedelijke rust uitstraalde, was Hanoi een stuk minder vriendelijk en rustig. Onze positieve ervaring neigt toch naar het zuiden wat betreft de mensen. Samen met twee leuke Nieuw Zeelanders hebben we naar hotels gezocht, want dat was hier iets moeilijker. Uiteindelijk een leuke gevonden met alles erop en eraan. Vandaar hebben wij ook onze cruise geboekt naar Halong Bay. Schitterende baai met hoge rotsformaties. Wel weer touristisch, maar deze bleek het wel waard te zijn. Na weer een ongelofelijk lange busrit kwamen we aan in de haven. Daar lagen wel honderd toeristische boten. Het waren wel stuk voor stuk mooie authentieke houten boten en de slaaphutten zagen er knus uit. Na een grot te hebben bezocht met de welbekende stalagtieten en mieten dreven wij rustig naar ons hotel vor de eerste overnachting. De volgende ochtend vroeg op voor een trekking door de bergen en jungle van het eiland Cat ba. Zeer mooi en nog vrij pittig. Uitzicht was het vroege opstaan meer dan waard. Terug gekomen met wat mensen het strand opgezocht en even aan de engelsen laten zien hoe men voetbalt in Nederland.... Daarna werden we opgehaald om een nacht op de boot door te brengen, maar niet voordat we in het pikke donker van de 6 meter hoge boot afsprongen. Je ziet niet waar of wanneer je land, dus je zweeft als het ware. We hadden een prachtige suite voor stelletjes en hadden aan een kant van de hut alleen maar raam met uitzicht op de rotsen die statig het water uit kwamen zetten. De volgende ochtend mochten we een volle 30 minuten kanoen, dus wij waren als laatste terug. In de middag mochten we weer zwemmen van de kapitein en werd er weer naar hartelust van de boot af gesprongen. Jammer dat het maar zo kort was.

Terug in Hanoi meteen de trein naar Sapa gepakt naar de bergen in het noorden van Vietnam aan de Chineze grens. Een mystieke mist omhulde het bergdorpje dat omringd wordt door bergen met ontelbaar veel rijstvelden, die zeer mooie plaatjes opleverden. De eerste dag hebben we met een motortje de buurt met watervallen en bergdorpen verkend. Het mooiste was onze barre trektocht met niet meer dan een zakje mm’s en een gekopieerde handgetekende kaart van de omgeving. De route was prachtig, steeds verder verwijderd van stad en toeristen liepen wij door berglandschappen, rijstvelden en bergdorpen. De lokale bevolinmg sprak steeds minder engels, dan weet je dat je goed zit. Na een dikke 4 a 5 uur lopen brak ons de matige kaart enigszins op. Het pad was verdwenen en niemand sprak nog een woord engels. Onze kaart voldeed niet en wij hadden geen idee waar we zaten. In het donker in dit gebied was hopeloos geweest en we moesten de avond trein halen, uiteindelijk besloten wij op het zelfde pad terug te lopen en begonnen als een gek te lopen met de wetenschap dat we er al 5 uur op hadden zitten en dat het over 3 uur donker werd. Binnen anderhalf uur zaten we aan de hete chocolade melk.... in elk geval op tijd haha. Al de kleren waren doorweekt en het was erg koud (het hotel had ook geen verwarming, maar de dekens waren heerlijk dik). Doorweekt en uitgeput van onze reis moesten we nog 8 uur in de trein zitten. Slaaptreinen waren uitverkocht en alleen een harde stoel was nog over. Vietnamezen zaten heerlijk en wij waren zo moe dat we ook hier weer doorheen hebben geslapen net zoals de hobbelige slaapbussen. Wij vonden het prachtig.....

Walhalla Hong Kong

Komend van het uiterst onstuimige India werden wij in Hong Kong overspoeld met efficiency en (over)regulatie. Prachtig om een bijna abstract dualisme te constateren wat betreft het leven met overbevolking. Hong kong is een 'Special Administrative Region' van China. Daarmee is het geen zelfstandig land, maar heeft het wel speciale rechten. Dan komt het kapitalisme als eerste naar boven. Ontsnappend aan communistische China lijkt het hier, weliswaar met een schijn van onafhankelijkheid, gemaakt om te consumeren. Met de Bank of China als financieel bolwerk en fier hoogtepunt van de zeer indrukwekkende skyline die Hong Kong zo tot de verbeelding doet spreken.
Het bestaat grofweg uit het gelijknamige eiland, Kowloon en de New Territories. Hong kong Island is het kloppend hart van de zakelijke en welvarende en heeft dan ook de mooiste skyline. Kowloon is het uiteinde van het vaste land en de New Territories is waar de meeste mensen wonen en waar de buitenwijken zijn.
Wij verbleven op het patserige Hong Kong eiland zoals een goed backpacker betaamd :). Aangezien zelfs de hostels tegen de 40 euro liepen hebben wij via een koopje op internet een 3 sterren hotel weten te vinden met zwembad. Uitzicht was weliswaar precies de verkeerde kant op maar dat is te verwachten als je 1/3 van de prijs betaald. Het voelde als baden in weelde na India en wij konden een fikse dousch wel gebruiken.
Strategisch was het wel fijn want we waren overal binnen 5 minuten lopen. Nou ja zeg maar een stukje van 5 minuten en dat wordt dan 10 of 15 minuten. Het lijkt wel alsof het hele eiland ontworpen is door een jonge en hippe zeer enthousiaste autobezitter en na het bouwen kwamen ze er achter dat ze voetgangers waren vergeten. Dat hebben ze vervolgens opgelost door overal voetgangers bruggen te plaatsen. Het is dan ook even zoeken waar je heen wil. Gelukkig zijn overal shoppingmalls en winkels. Echt overal. Zoveel dat je van de ene zo in de andere loopt. De shoppingmalls op HK island waren bizar groot en hadden alle merken, zelfs een heel gebouw met 4 verdiepingen met alleen Armani.
Aan de kant van ons hotel lag Soho. DE plek om te eten. Wij kwamen, via de roltrap bergopwaarts, een Nederlands restaurant tegen die tegen woekerprijzen Hollandse stoof potjes aanbood. Wij konden de poffertjes niet aan ons voorbij laten gaan, ze waren heerlijk...
Vlak bij ons hotel was een Botanical garden en Zoo. Voor iedereen toegankelijk en zeer goed onderhouden. De mooiste vogels, apen, krokodillen en slangen. Een zeer mooie afwisseling op de grote betonnen jungle die hong kong siert.
Wij hebben alle dagen met beide handen aangegrepen en kwamen elke dag helemaal gesloopt thuis. Wij hebben geprobeerd elk winkelcentrum en elke winkel in elke straat te bezoeken, maar als we 1/100 hebben gehaald is het knap. Het was wel overal erg gemoedelijk en gezellig. Met de boot zijn we naar Kowloon gegaan en konden daardoor genieten van de skylines aan beide kanten. Uiteraard zijn we op zoek gegaan naar echte koopjes. Op Hong Kong Island was alles erg duur. Kowloon was de plek om op koopjes te jagen. het is een hele grote gezellige markt met winkels in elke straat en wat minder koud beton. Prachtige kleine marktjes waren heerlijk om door heen te lopen. Uiteindelijk hebben wij een klein laptopje gevonden in een van de honderden computerwinkels voor de helft van de prijs van die in Nederland. Dat konden we niet laten gaan en hij heeft nu al meer dan zijn waarde bewezen. De laatste volle dag bleek er van alles aan de hand. Wij hadden geen idee, maar aangezien wij een hotel dichter bij het vliegveld zochten kwamen wij erachter dat alles vol zat. Het bleek dat die dag National Day was. Bij Chinezen betekent dat natuurlijk vuurwerk en niet zo'n klein beetje ook. Wij zijn tegen de avond naar het hoogste punt in Hong Kong gegaan (met duizenden anderen) en konden vanaf daar niet alleen de mooiste skyline bekijken maar ook het half uur durende vuurwerk aanschouwen!

Toeterend India

Aangekomen in Vietnam kunnen we rustig terug kijken op onze reis door India. Er is zo ontzettend veel te vertellen over het land en de cultuur, maar samenvattend zou je het kunnen omschrijven als wonderbaarlijk anders. Een vizieuze cirkel van neo-koloniale problematiek met op het eerste gezicht weinig zelfreflectieve kracht. Men lijkt zich te schikken in hun rol, wat waarschijnlijk weer voort komt uit het kaste systeem. Een snel groeiende overbevolking, maar de infrastructuur blijft ver achter. Er zijn daarnaast of daardoor ook veel civiele brandjes, soms met religieuze grondslagen. Wij hebben een flinke tour door het noorden van India gemaakt van woestijn tot de Ganges en kwamen uiteindelijk tot de samenvattende woorden. We nemen jullie graag mee op onze reis.
Met de Lonely Planet als bijbel wisten we dat India niet het makkelijkste land was om vrij te reizen en regelden een hotel met airportpickup voor de eerste avond in Delhi. Met onze naam tussen de honderden andere pickup bordjes begon onze eerste avond. Scheurend door al om 04.15 druk wordende straatjes van Delhi naar ons hotel gelegen aan de Main Bazaar, de winkelstraat bij uitstek. Wij werden afgezet in een straat die goed vergeleken kon worden met een alley achter een restaurant in menig hollywood film. Compleet verlaten. Na een paar uurtjes zijn we een ommetje gaan maken en werden meteen overdonderd door India. Het was schitterend om te zien, het zelfde straatje was omgetoverd in een bruisend en kleurvol spektakel van auto's, fietsriksaws, motoren en vooral heel veel mensen. Kleine stalletjes met eten en drinken, heel gezellig. Iedereen wil wat van je en wil met je praten, helaas nooit echt geintresseerd. Elke paar meter moest je vriendelijk doch dringend de nee communiceren, wat weinig indruk maakte trouwens. Na een wat strengere nee ging het toch altijd weer goed. Het mooiste is het verkeer in Delhi en later bleek in heel india. Iedereen lijkt volstrekt willekeurig over de weg te rijden, omdat het zo druk is kan niemand harder dan 30 a 40, dus remmen is altijd mogelijk. Er is eingelijk geen ongeluk geweest. En niemand gebruikt een richting aanwijzer, maar iedereen toetert, bij elke beweging, altijd. In principe rijdt iedereen links, maar als je rechts rijd is het ook goed, als je maar langzaam gaat, iets harder kan ook. Als het donker is heb je in principe je licht aan, maar dan wel je grote licht, maar als je maar een lamp hebt is het ook goed, geen licht is trouwens ook geen probleem. Op de (snel)weg haal je rechts in, maar links is ook goed, als je maar toetert, of niet!
De volgende dag zijn we naar het officiele toeristenbureau van Delhi gelopen op Connaught Place, we hoopten in ieder geval op een daadwerkelijk officieel bureau, want echt iedereen heeft ons gewaarschuwd voor mensen die je bedonderen. Dat is ook de reden dat de lonelyplanet zo dik was :)
Een reis geboekt naar Kashmir, Puskhar, Jaipur, Agra en Varanasi. We kregen zelfs een eigen bestuurder bleek even later, die ons meteen heel Delhi liet zien. De Lotus temple was daarvan wel het mooist, zie foto's. De volgende dag vlogen we naar Kashmir aan de voet van het Himalaya gebergte. We werden keurig opgehaald en kwamen even later in een zeer mooi en luxieuze woonboot terecht aan een schitterend meer. Na al het schoons werden wij bijna gesommeerd door de eigenaar om extra's te ondernemen (lees kopen), zoals een trekking. Maar natuurlijk hield hij vol dat hij vooral niet wilde pushen, Dat was zonde want iedereen was aardig en het was schitterend. Ook mede bootbewoners deelden onze afgunst voor de knullige manier waarop hij iedereen probeerde op te lichten met veel te hoge bedragen, Uiteindelijk wel gedaan met wat korting, maar achteraf veel te veel betaald. De trekking was geweldig en we hebben ook een floating flower garden mogen aanschouwen vanaf een bootje en de stad die aan het water ligt. Erg interessant om te zien hoe men leeft op en rond het water en zo probeerd rond te komen. In de avond aten we met een stel die we de eerste dag hadden ontmoet en dat was zeer gezellig. Er was ook veel te bespreken want een van die civiele brandjes bleek nog zeer hevig te zijn. Het bleek dat 2 weken voor dat wij kwamen er 7 mensen waren om gekomen in lokale omstanden. Kashmir blijkt nog in oorlog te zijn. Wij kregen de uitgebreide verhalen te horen van de oorlog die in de jaren 90 een echte oorlog was. Het krioelde ook van de militairen en niet zonder reden. Het is het leger van Hindu India, maar de lokale bevolking is overwegend Moslim in dat gedeelte en krijgen hulp van Pakistan, dus in feite vecht India tegen Pakistan en Kashmir leeft in de illusie dat het vecht voor onafhankelijkheid. In de stad mochten wij dan ook niet komen. We hebben ons overigens geen moment bedreigd of onveilig gevoeld. Al met al toch een zeer leuke ervaring.
Wij zijn op het juiste moment naar de Himalaya vertrokken, want 3 dagen na ons vertrek uit Delhi was er een reeks bomaanslagen door naar verluit een extreme moslim organistie met banden met Al Qaida. Terug in Delhi zijn we meteen doorgereden naar Puskhar een heerlijk dorpje aan een meer dat heilig is omdat het gerezen is uit de grond door goddelijke interventie. Alcohol, vlees, eieren en zoenen is dan ook verboden, maar als je een biertje wilde kon dat wel geregeld worden. Hier waren de shopeigenaren niet aandringerig en dat was heerlijk. In heel India lopen koeien vrij rond, maar hier werden zij vaak vergezeld door apen. Die zitten ook overal, maar hier zaten ze vaak gewoon naast je. Met twee brommers het achterland verkend, maar ook toeterend door de winkelstraatjes gereden zoals het hoort.
Daarna zijn we naar de koningsstad Jaipur gereden en wat paleizen en forten gezien. Het was al weer veel drukker en niet zo indrukwekkend, wij waren al gewaarschuwd dat het niet veel was, maar je moet er toch geweest zijn.
Onze volgende stad was Agra, daar is nog veel minder te zien en heel erg ingericht op toeristen, dat kan misschien wel iets te maken hebben met het feit dat de Taj Mahal daar staat. We zijn om 05.30 uur opgestaan om met zonsopgang de Taj van kleur te zien veranderen. Helaas was het bewolkt, maar voor ons brak even later heel even de zon door zodat wij hem in volle glorie konden aangeschouwen en hij is toch wel erg mooi. Het verhaal achter dit wonderbaarlijke gebouw is pure Bollywood en maakt het toch iets specialer. uit liefde voor zijn overleden vrouw heeft de emporer van die tijd de Taj mahal laten bouwen.
het plan was vervolgens naar Varanasi te gaan maar er bleek een overstroming te zijn geweest kort gelden. Er waren verschillende uitbraken van polio en malaria plus de wegen en infrastructuur waren nog niet hersteld. Op internet stond er dan ook een negatief reisadvies. In het hotel ontmoetten wij een Duits stel die toevallig een broer had zitten in Haradwar. Het is de eerste heilige stad aan de Ganges en dat leek ons eigenlijk nog specialer dan Varanasi. Dat bleek een goede keus want het was daar zeer mooi. De slaaptrein was een hele ervaring, maar uiteindelijk zeer goed bevallen. We hebben zelfs een heus godsdienstig ritueel meegemaakt aan de Ganges met duizenden gelovigen. Het was al donker en iedereen liet offers in de vorm van bloemen en wierook te water. Dit ging gepaard met luide gebeden en klokgelui. Het brandende wierook gaf honderden lichtjes op het water, prachtig.
De laatste dag zijn we met een lokale bus naar Rishikesh gereden, een dorpje nog dichter bij de oorsprong van de Ganges. Een ander mooi voorbeeld van de verschillen in cultuur is de plaats waar de bussen staan. Er zijn geen overzichten of gemarkeerde bushaltes. Als een bus gaat roept de conducteur heel hard waar hij heen gaat en de bus stroomt al rijdend vol. Het was even uitzoeken, maar we hebben de juiste bus kunnen vinden en die had een nog veel grotere toeter :)

Ondertussen in india...

Even snel een berichtje tussendoor voor iedereen die zich al zorgen maakte :D
Het gaat goed met ons en India laat grote indrukken achter, maar daar zullen we later weer een flink stuk aan wijden. Vandaag hebben we ons laten betoveren door het liefdesverhaal achter de Taj Mahal en Taj zelf natuurlijk. Over een week zitten we in Hong Kong en blikken we terug op het fenomeen India.

Amman in Rammadan

Aangekomen in de bergen van de himalaya, India, hebben we op onze woonboot op het meer even de tijd om onze eerste ervaringen met jullie te delen. Aangekomen in ons hostel in Amman zijn we de buurt gaan onderzoeken. We kwamen een leuk lokaal tentje tegen en hebben daar een paar hapjes gegeten. Echt eten was er niet vanwege de rammadan. Ja we vielen met onze neus in de boter. We werden zelfs op straat gewaarschuwd dat je niet mocht drinken of eten, want je zou gearresteerd kunnen worden. Dat bleek allemaal best mee te vallen, we ontdekten dat de meeste mensen het begrepen dat wij toeristen waren. Aan het eind van de dag gingen we naar het grote winkelcentrum aan de rand van de koninklijke tuinen. Daar hebben wij tot 7 uur moeten wachten tot de restaurants open gingen. Wat erg mooi was om te zien waren de horden mensen, meestal tieners, die al een uur van te voren klaar zaten. De restaurants gingen om half 7 open, iedereen rende naar de counter en bestelde van alles terwijl niemand ging eten. Al waren er genoeg die stiekum al een patatje namen. Toen het gebed door de speaker schalde kwam er een luid gejuich en gefluit van de menigte en storte iedereen zich op hun mc donalds en KFC. Na 2 van de 5 dagen in Amman gingen we per bus(je) naar Petra. Een rit van 3 uur tegen zwetende mannen aanschurkend was een hele ervaring. In petra hadden we een leuk hotelletje en we konden uitkijken over de rotsen van Petra. Het was meer dan 40 graden en iedereen raadde ons af om naar petra te gaan, maar dan willen wij natuurlijk extra graag. Petra bleek erg groot te zijn en erg indrukwekkend! Arabieren te paard, ezel en kameel taxi's wat een wereld op zich. We hebben ook een grote bergroute genomen en konden daarna uitkijken over de vallei. We kwamen daar ook een frans stel tegen. Zij waren aan het onderhandelen met een van de lokale mensen die in de woestijn wonen (in grotten) om in de woenstijn te eten. De arabier zou dan voor ons koken. Wij werden uitgenodigd en we hebben met nog een duits en een amerikaans meisje heerlijk in de woenstijn gegeten onder een sterrenhemel. De dag daarna gingen we met de bus naar het vliegveld, onderweg vielen er grote druppels en dat is heel bijzonder in Jordanie, zelfs de lokale bevolking nam foto's. We zijn inmiddels in India en dat is weer heel anders.....

We zijn begonnen! (Amman)

Even snel een update. Royal Jordan Airways (in de volksmond Air Jordan) heeft ons veilig op onze bestemming afgeleverd. De piloot had er zin in want we waren 15 min te vroeg. Daarna met de taxi naar downtown Amman waar we nu in ons hostel vertoeven. Het is een oude arabische school en de eerste kakkerlakken zijn gesignaleerd :) Erg lieve mensen hier, nu op naar het 2e wereld wonder!

Laatste uren

Alles is ingepakt, laatste tandartsbezoek achter de rug, alle malaria pillen opgehaald en om 12.30 verlaten wij schiphol opweg naar Amman.

Nog 3 weken...

De laatste voorbereidingen zijn in volle gang! We hebben inmiddels allebei stevige The North Face schoenen. De rugzak kost wat meer moeite omdat er zoveel keuze is.

De tropische prikken zijn inmiddels verwerkt en op 28 aug hoeven we alleen nog maar hepatitis A en B te hebben om het af te maken.