Wisselen van continent heeft altijd iets speciaals. Ookal is het maar twee punten waard met Risk, voor ons de sleutel om te wereld voor ons te winnen. We hadden in Nederland al een campertje gehuurd en deze stond voor ons klaar toen we aankwamen. Na eindeloze kilometers van alle vormen van openbaarvervoer, ter land, ter zee en in de lucht, zagen wij een ongekende vrijheid voor ons openbaren. Wij hadden expres een zeer bescheiden, maar toereikend model uitgekozen. Niet te groot maar precies op maat. Met een heel klein koelkastje en kraantje en een tweepersoonsbed achterin hadden wij alles om ons in de richting van het onbekende te begeven.
Geen klein detail is het feit dat ze in Australie aan de verkeerde kant van de weg rijden, in elk geval vanuit ons persepctief. Het stuur rechts en de pook links was dan ook even wennen. Na enkele malen de rechterhand flink in het portier te slaan, werd al snel duidelijk dat toch echt alleen aan de linkerkant een pook zat. Voorzichtig te contouren van Cairns ondekt en voor dat we het wisten reden we naar het noorden richting Port Douglas. Ons eindstation was Brisbane, een luttele duizenden kilmeters ten zuiden van cairns, dus wij reden naar het noorden..
In de voorgaande landen hebben we leuke en kleurrijke mensen ontmoet, maar ook veel die met zichzelf en de opdringende westerse verandering worstelen. Je steekt duidelijk als toerist af en dat creert altijd een ongemakkelijke verhouding gebaseerd op een wederzijdse onzekerheid jegens cultuur, normen en finciele ongelijkheid. Daarmee loop je soms op gespannen voet met het sociaal construct. Begrip is vaak niet wederzijds en het is aan ons om die balans weer recht te trekken. Dit hebben wij met liefde maanden lang gedaan, maar in Australie kwamen we iets tegen wat we nog neit eerder hadden meegemaakt. Bekend met het theatrale voordoen van Amerikanen interpreteerden wij de overwelmende vriendelijkheid van iedereen als de westerse manier om het eigen belang te dienen. Ons onbewust op gebouwde cynisme was opeens kraakhelder. Puur noodzakelijk in India, volstrekt overbodig in Australie. Wij hebben tot de eerste grote stad geen onaardig of achterbaks persoon ontmoet. No worries mate! Weerkonk het met gemeende warmte. Niet alleen de mensen, maar ook de publieke voorzieningen waren overal zeer goed en vooral schoon.
Zeer blij verrast en al verrukt door de mogelijkheid vrij rond te bewegen voelden wij ons steeds meer thuis en elke kilometer dichterbij het einde was te veel.
Naast alleen het reizen en het genieten van de cultuur hebben wij uiteraard niet stil gezeten. Boven Cairns kwamen we aan in Port Douglas en dat was heerlijk rustig dorpje met de kleinste boten richting, jawel, het Great Barrier Reef. Het kost een godsvermogen, maar het was het meer dan waard. Een eindeloos grote vlakte met coraal en alle soorten vissen die je maar kan bedenken.
Aangezien we langs de kust naar beneden reden hebben we heel wat strand gezien, maar kon je helaas bijna negens zwemmen. In hun zomer, onze winter, hebben ze stingers en natuurlijk krokodillen. De stingers zijn grote kwallen met dodelijk gif. Ook daar hadden ze wat op bedacht. Elk zichzelf respecterend dorp kwam kompleet met een lagoon. Een kunstmatig aangelegde bak waar ze zeewater in spoten, zodat je toch buiten de zee in de zee kon zwemmen.
Om de paar kilometer was een regenwoud. Elke paar kilometer stond er een geel bord dat je weer op een overstekend dier moest letten. Met bijna geen auto’s op de kleine weggetjes en de enorme natuur is ontzag wel op zijn plaats. Wij zijn ook vaak gaan overnachten in de rainforest, aangezien we overal mogen camperen tenzij het expliciet staat aangegeven dat het niet mag.
In sommige meertjes kon je met de lokale schildpadden zwemmen, maar in de meeste werd het je afgeraden om te zwemmen.
Naast kangaroos en koala’s is het vogelbekdier (platypus) ook bijzonder Australiaans. In het Eugenella national park hebben we vanaf een platform een aantal mogen aanschouwen. Het leukste was de camping waar de kangaroos gewoon rond liepen. Wat zijn dat grote beesten, vooral als ze op hun achterpoten staan! Na wat om ons heen te hebben gegraast deden er twee een bokspartijtje en renden toen weg. Val langs ons, thump thump! Niet om snel te vergeten. Onze beste daad is ontwijfeld het helpen redden van Loggerhead turtles op Mon Repos beach. Dit strand was omgetoverd tot een research center en de schildpadden die hier hun eieren op het strand komen leggen en begraven worden gemonitord en geholpen waar nodig. Wij konden gelukkig zonder reservering in de laatste groep mee. Het is geen garantie dat ze uberhaupt komen en om niet alle turtles te stressen mag er een groep elke 2 turtles. Binnen een paar seconden werd er al een gesignaleerd, maar wij waren de laatste groep, dus de spanning steeg. Maar toen eindelijk: ‘we have got a turtle’ op de radio en wij gingen met een van de researchers het strand op. Een turtle is doof op het land, dus kon hij veel vertellen. Als de eieren zijn gelegd kan niets haar meer verstoren en kon er ook een licht op haar worden geschenen. Prachtig om haar de eieren te zien bedekken. Nadat we haar naar de zee hadden zien lopen, gingen de onderzoekers de eieren tellen en het bleek dat ze te dicht bij de kant lagen en dat zou de overlevingskansen verkleinen. Alle bezoekers van onze groep mochten hun steentje bijdragen om de eieren naar verder in de duinen te verplaatsen. Turtles red je niett elke dag :)
De volgende dag zijn we naar Tin Can Bay gereden, want daar kwamen wilde dolfijnen. Dat hoorden we van de eigenaar van de camping waar de kangaroos rondliepen. Camperend op de parkeerplaats stonden we de volgende ochtend om 7 uur met onze voeten in het water en jahoor, dolfijnen. Ze kwamen helemaal het strand op en je kon ze voeren, maar dat was ons net iets te toeristisch. Toch leuk om ze van zo dichtbij te zien.
Rainbow Beach lag dicht in de buurt, dus die middag in het ongelofelijk fijne zand gelopen. Noosa is een surfplek voor rijke mensen en had niet de charme van de noordelijke kustplekken.
We waren nu al in Brisbane, maar we hadden nog zo duizenden kilometers kunnen reizen. Aangekomen moesten we de bus poetsen, leeghalen en opruimen. Ook de kerstversiering die ons al zwetend af en toe nog een greintje mee gaf van de bittere kou in Holland, we misten de kerstboom!
In Brisbane stond het vliegtuig naar Sydney te wachten. Wij kwamen kerstavond aan in Sydney en gelukkig hadden wij ver van te voren een hotelresevering gemaakt. De man die ons van het vliegtuig naar het hotel reed was helemaal bezorgd, “jullie weten toch wel dat je dubbel moet betalen op kerstavond he”. Op internet een superaanbieding weten te vinden, dus we zaten in het luxe The Menzies. Balzaal van een kamer en het zwembad waren heerlijk. Met kerstdag in Sydney was wel erg raar. In Darling Harbour rond gelopen en daar feestelijk drie gangen gegeten, maar ondanks de vele kerstbomen hadden we niet echt een kerstgevoel. De volgende dagen uitgebreid het operahuis en brug bezocht en weer eens veel geshopt. De laatste dag nog naar Bondi beach, maar dat was nog veel erger dan Zandvoort op een mooie dag, dus we wisten niet hoe snel we weer weg moesten :). De steden hadden ook niet dezelfde gastvrijheid en rust over zich als de steden in het noorden.
We hadden nog wel veel langer in Australie kunnen blijven, maar een weerzien met familie in Nieuw Zeeland was een mooi vooruitzicht en we hadden er zeer veel zin in. Maar Australie we will be back!
Met extra dank aan Anneke die onze internationale paspoorten heeft gehaald en opgestuurd, anders hadden we dit mooie avontuur niet kunnen beleven!
