Hello? Tuk tuk, motorbike? Echt Vietnam!

Allereerst willen wij iedereen bedanken voor de reacties! Wij vinden het heel leuk om te lezen. Blijf het vooral doen :)

De titel beschrijft zo’n beetje heel vietnam. Nou, nog een paar kleine dingen dan....Aangezien wij vanwege ons wereldticket in het zuiden moesten beginnen kwamen wij vanuit Hong Kong aan in Saigon, nu Ho Chi Min City genaamd. Vernoemd naar Uncle Ho, voor intimi. Wij werden door onze trouwe vriend de lonely planet verwezen naar de zogenaamde backpackers ghetto Pham Ngo Lho. Met India in ons achterhoofd en niet wetend wat te verwachten werden wij blij verrast door de rustige en gemoedelijke sfeer in Saigon. Na het uitgebreide uitstapje Hong Kong waren we toe aan wat rust. We hebben dan ook lekker uitgeslapen en wat rond gelopen. In het park zagen we de Vietnamezen een spel doen met de voeten. Het was geen bal, maar een soort shuttle met plastic schrijfjes zo geplakt dat het veerde. Hierdoor kon je ermee oveschoppen. Na het even aanschouwd te hebben werden wij uitgenodigd om mee te doen. 4 uur later stond Vince nog over te schoppen, erg gezellig dus en we mochten het shuttletje houden. Het spel heet Trai Cau voor geintreseerden.Wij wilden graag de Mekong Delta zien, de rivierdelta waar Saigon zich bevind. Ondanks dat we niet van toeristische tours houden, moesten we er toch aan geloven. We vertrokken om de christelijke tijd van 06.30 naar de pier waar een motorjacht op ons stond te wachten. De rit duurde slechts 3 uur dus genoeg tijd om rond te kijken. Daar aangekomen werden we door verschillende souvenierwinkels geleid om vervolgens een paar snoep- en rijstfabrieken te bezoeken die toevallig ook alles verkochten aan toeristen. We kregen wel mee hoe men leeft op en rond het water in de delta. Overal kwamen we toeristen tegen en er was zeer weinig te zien behalve halfgebouwde bruggen en gehavende oevers. Na een overnachting in een nikszeggend stadje in de Mekong Delta gingen we naar de flaoting market. Niet met kleine bootjes, maar drijvende supermarkten. Wel erg leuk om te zien.

Nha Trang was onze volgende bestemming, even geen tourtje meer, maar lui op het strand liggen. Weinig touristen en een heerlijk bijna leeg strand met een heerlijk warme zee. Hotel was ruim en had alle gemakken van a/c, wifi en honderd tv kanalen voor 4 euro per nacht, wij zaten goed. Met de motor zijn we de omgeving gaan afstruinen en wat lokale spektakels gezien als de grote boedha en een klein aquarium met zeeschilpadden en haaien. Vooral veel gezwommen.Wij hadden vanaf HCMC een open-tour bus ticket gekocht. Hiermee kan je je bus naar het noorden een dag van te voren reserveren. In de nacht 'hop je on' naar de volgende stad in een ligstoel.

Al hoppend kwamen wij aan in het regenachtige Hoi an ongeveer in het midden van Vietnam. Het had daar al even geregend, want sommige wegen waren al niet meer begaanbaar vanwege overtromingen. Niemand maakte zich druk dus wij als echte Hollanders vonden het ook wel weer eens lekker. Al was het nog wel meer dan 30 graden. Er hing daardoor wel een aparte sfeer. Het was een leuk dorpje met op elke hoek een kleermaker of een winkel die kleren verkocht. Het gedeelte bij de rivier had zelfs iets idyllisch. Onze eerste trip was de markt en dat is altijd gezellig in Vietnam. De volgende dag brak de hemel weer een klein beetje voor ons open, zodat wij de stad nu in volle glorie konden aanschouwen. We hebben flink geshopt en ook een winterjas op maat laten maken voor nog geen 28 euro. Het postkantoor in Hoi an was ingericht op het versturen van pakketten en ook wij deden mee. 10 kilo zorgvuldig verpakt ligt nu ergens in een container op een boot richting Holland.

Hue was de volgende bestemming en lag vrij dichtbij dus dit was een ritje overdag en zittend. De wegen zijn een drama in Vietnam en dus wel het vermelden waard. De nachten in de bus waren heel apart. Als je al kon slapen werd je om de zoveel minuten wakker door enorme hobbels en gaten in de weg. Het tripje overdag was een welkome afwisseling. Hue staat gelijk aan regen. Inmiddels aan ons derde regenpak huurde wij graag een fiets om de buurt te verkennen. Wij vonden de regen heerlijk, het gaf het een extra dimensie en vrij rond fietsen en het leven te aanschouwen was prachtig. Hue de echte scheiding tussen het zuiden en het noorden. Dan denk je meteen aan de oorlog en de bijbehorende ondergrondse tunnels. Wij moesten weer aan een tour geloven, want het was teveel om zelf te doen. Er is nog maar weinig te zien van de ongetwijfeld diepe oorlogswonden die Vietnam heeft. Dat ze gewonnen hebben is duidelijk, vooral in de propaganda en musea word het niet onder stoelen of banken geschoven. Het blijft toch bizar dat daar een oorlog heeft plaats gevonden. De Vinh Moc tunnels waren in die tijd huis aan honderden gezinnen en enige Vietcong. Terug in de huidige situatie bleek Hue ondergelopen door de aanhoudende regenbuien. Wij moesten dan ook het laatste stuk naar ons hotel lopen. Hele kruispunten waren verdwenen onder een rustige laag water en op sommige stukken bijna 1 meter diep. Wij sliepen op de 2e verdieping, dus vonden het weer prachtig. Die avond lekker gegeten bij ons restaurant en konden mooi zien hoe alles brommertjes het vele water niet overleefden.

Na zoveel regen keken wij al uit naar onze cruise in de Halong Bay. Na een van de betere nachtritten naar Hanoi werden we ver buiten het leuke centrum afgezet, maar gelukkig stonden daar heel veel taxis, ook toevallig... Hanoi was veel meer een stad en waar Saigon een gemoedelijke rust uitstraalde, was Hanoi een stuk minder vriendelijk en rustig. Onze positieve ervaring neigt toch naar het zuiden wat betreft de mensen. Samen met twee leuke Nieuw Zeelanders hebben we naar hotels gezocht, want dat was hier iets moeilijker. Uiteindelijk een leuke gevonden met alles erop en eraan. Vandaar hebben wij ook onze cruise geboekt naar Halong Bay. Schitterende baai met hoge rotsformaties. Wel weer touristisch, maar deze bleek het wel waard te zijn. Na weer een ongelofelijk lange busrit kwamen we aan in de haven. Daar lagen wel honderd toeristische boten. Het waren wel stuk voor stuk mooie authentieke houten boten en de slaaphutten zagen er knus uit. Na een grot te hebben bezocht met de welbekende stalagtieten en mieten dreven wij rustig naar ons hotel vor de eerste overnachting. De volgende ochtend vroeg op voor een trekking door de bergen en jungle van het eiland Cat ba. Zeer mooi en nog vrij pittig. Uitzicht was het vroege opstaan meer dan waard. Terug gekomen met wat mensen het strand opgezocht en even aan de engelsen laten zien hoe men voetbalt in Nederland.... Daarna werden we opgehaald om een nacht op de boot door te brengen, maar niet voordat we in het pikke donker van de 6 meter hoge boot afsprongen. Je ziet niet waar of wanneer je land, dus je zweeft als het ware. We hadden een prachtige suite voor stelletjes en hadden aan een kant van de hut alleen maar raam met uitzicht op de rotsen die statig het water uit kwamen zetten. De volgende ochtend mochten we een volle 30 minuten kanoen, dus wij waren als laatste terug. In de middag mochten we weer zwemmen van de kapitein en werd er weer naar hartelust van de boot af gesprongen. Jammer dat het maar zo kort was.

Terug in Hanoi meteen de trein naar Sapa gepakt naar de bergen in het noorden van Vietnam aan de Chineze grens. Een mystieke mist omhulde het bergdorpje dat omringd wordt door bergen met ontelbaar veel rijstvelden, die zeer mooie plaatjes opleverden. De eerste dag hebben we met een motortje de buurt met watervallen en bergdorpen verkend. Het mooiste was onze barre trektocht met niet meer dan een zakje mm’s en een gekopieerde handgetekende kaart van de omgeving. De route was prachtig, steeds verder verwijderd van stad en toeristen liepen wij door berglandschappen, rijstvelden en bergdorpen. De lokale bevolinmg sprak steeds minder engels, dan weet je dat je goed zit. Na een dikke 4 a 5 uur lopen brak ons de matige kaart enigszins op. Het pad was verdwenen en niemand sprak nog een woord engels. Onze kaart voldeed niet en wij hadden geen idee waar we zaten. In het donker in dit gebied was hopeloos geweest en we moesten de avond trein halen, uiteindelijk besloten wij op het zelfde pad terug te lopen en begonnen als een gek te lopen met de wetenschap dat we er al 5 uur op hadden zitten en dat het over 3 uur donker werd. Binnen anderhalf uur zaten we aan de hete chocolade melk.... in elk geval op tijd haha. Al de kleren waren doorweekt en het was erg koud (het hotel had ook geen verwarming, maar de dekens waren heerlijk dik). Doorweekt en uitgeput van onze reis moesten we nog 8 uur in de trein zitten. Slaaptreinen waren uitverkocht en alleen een harde stoel was nog over. Vietnamezen zaten heerlijk en wij waren zo moe dat we ook hier weer doorheen hebben geslapen net zoals de hobbelige slaapbussen. Wij vonden het prachtig.....