Muay weer in Thailand

Thailand zal ongetwijfeld het land in south east asia zijn dat het meest tot de verbeelding spreekt. Van witte stranden tot dikke vieze sex toeristen. Wij wisten dan ook niet wat ons te wachten stond. De verschillende verhalen over Thailand en Bangkok maakten het allerminst duidelijker. Klaar voor de ontdekkingstocht vertrokken we van het vliegveld met de lokale bus naar de backpackerghetto van Khaosan Road. Van de rustige, met Vietnam te vergelijken straten, stonden wij opeens tussen de tribal (nog erger) tattoos en sextoeristen. Een grote straat met winkels en stalletjes voor de backpackers; t-hisrts met alle mogelijke teksten, neppe Nikes, kralen enzovoorts. Heel gezellig en het voordeel is dat er veel slaapgelegenheid dichtbij elkaar zit. Wij kozen voor de iets rustigeer straat erachter en verbleven spartaans in een kamer met 4 muren en 2 bedden, thats it.
Wij doken meteen het openbaar vervoer systeem in en begonnen met onze inmiddels befaamde verkenningsdag. Het begon zoals veel grote steden erg onoverzichtelijk en zoals de foto's ook laten zien erg druk. Vaak met 3 lagen boven de weg voor metro en snelwegen. Nadat we het hele systeem hadden verkend konden we rustig onze eerste shopdag beginnen. Oneindig veel malls en winkeltjes, geen Hong kong natuurlijk, maar genoeg te zien.
De volgende dag hadden we een wat meer cultureel verantwoord dagje, met als eerste hoogtepunt de Grand Palace. Een mega verzameling van vel gekleurde en met goudbedekte tempels, beelden en pilaren. Een paar honderd foto's verder en voldaan van al het moois kwamen we bij de slapende boeddha en kregen opnieuw een grote verzameling prachtige gebouwen te zien.
Muay Thaiboxen heeft iets mythisch en wij zaten te twijfelen of we erheen moesten gaan. We moesten immers op het budget letten, maar naar het stadion gaan kan natuurlijk altijd. Daar aangekomen voelde we de adrenaline door de lucht zweven. Er waren natuurlijk alleen nog VIP kaarten en de gevechten waren al begonnen. Wij konden dit niet laten gaan. Het bleken zelfs Championshipfights te zijn, de belangrijkste wedstrijden uit de verschillende gewichtsklassen. Een stampvol Lumpini Stadion met de beste van hun gewichtsklasse tegenover elkaar en wij zaten er op de eerste rij bovenop. Elk gevecht begon met een ritueel, waarbij beide strijders een klassieke dans doen. Dit alleen is al mooi om te zien, maar de keiharde trappen en stoten hoor je en voel je zelfs van die afstand. Na 10 gevechten van 5 ronden van intens slopende keiharde gevechten waren ook wij helemaal uitgeput. Aaaah!
Het was Halloween die avond, wat ook de grote van de gevechten enigszins verklaard, maar Khaosan road was daardoor nog drukker dan normaal. Met live muziek en iedereen verkleed hebben we ons kostelijk vermaakt.
Op zaterdagen gaat heel bangkok en omstreken naar een markt van enkele kilometers omtrek. Wij natuurlijk ook. Van kleding tot honden, vogels, eten en huishoudelijke spullen, alles is te krijgen. 'S avonds nog even over Khaosan road gelopen en onze ogen uitgekeken. Een grote openheid van vele vormen van seksualiteit is hier de normaalste zaak van de wereld. Vieze mannen met kleine Thaise poppetjes aan hun arm, overduidelijk, maar niemand die er van op of om kijkt. Ladyboys en extra's bij de massages. Joran had in elk geval het juiste land te pakken. Wij laten het allemaal al bewonderend aan ons voorbij trekken.
Zondag begon onze reis naar het zuiden. Om even weg te komen van de sjakies en sextoersiten maakten wij een stop in het wat onbekendere Prachaup. Een keurig en bijna verlaten stadje aan de oostkust. In een luxe hotel met alle gemakken konden we voor een redelijke prijs ( in de kelder) toch van een mooie kamer genieten. Eindelijk weer een warme douche, heerlijk bijkomen.
Wij waren klaar voor de witte stranden op de eilanden. Wij houden van mooie eilanden die niet teveel sjakies bevat. Koh Tao was onze eerste stop. Klein, maar minder knus dan we hadden verwacht. Onze hut/kamer was simpel, maar dichtbij het strand en betaalbaar. Eerste avond een beetje gewandeld en rond gekeken. 7 november! was er iemand jarig, dus we zijn flink uiteten geweest, maar toen ging het regenen. Gezellig een filmpje gekeken op de kamer. De volgende dag was het bewolkt en regende het af en toe, maar dat houd ons niet tegen. Toch al nat sprongen wij het water in om te snorkelen. Meteen al een mooi variatie van vissen om te zien.
Suzanne kan al duiken, maar het was al een tijdje geleden, dus een refreshment course was wel weer lekker. Daarna meteen een duik gepland, maar het weer zat niet mee. We hebben alle verdere dagen op Koh tao alleen maar regen en onweer gehad. Toch gingen wij weer vrolijk snorkelen en deze keer zwommen we naar een wrak. Omdat het wat verder van de kust lag was het water nog helderder en zagen we een nog grotere verzameling van vissen in vele kleuren. Het weer bleef tegen zitten. Het was zo erg dat het duiken onmogelijk was. Met zoveel regen besloten wij te vluchten naar drogere gebieden. We hoorden dat de west kust minder erg was, op de zelfde hoogte lag het eiland Phi Phi, die we ook wilde bezoeken. Het was het regenseizoen, maar het bleek alleen voor de oostkust te gelden.
Aangekomen In de haven stad Krabi was het weer lekker zonnig. Het bijhorende strand leek al op een eilandstrand en het afgelegen Railay beach is dan ook niet voor niets een honneymoon bestemming. Alleen te bereiken via longtail boats. Het voelde echt als een eiland en met de zo gemiste zon waren wij weer kind aan huis. Vanaf daar konden we ook naar het eiland Phi Phi. Dat het geslaagd was konden jullie in onze tussentijdse update al lezen. Maar wat jullie nog niet wisten was de magische duik tocht van Suzanne op Phi Phi. De dag nadat we met haaien zwommen heeft ze met zeeschildpadden gezwommen! Ja de hele finding nemo familie was nu compleet.
Door de moeilijkheden in het land en vooral aan de grens met Maleisië hebben wij besloten om rechtstreeks naar Kuala Lumpur te vliegen in plaats van over land te reizen. Zoals ook India waren wij ook op tijd weg uit Thailand. Erg geslaagd, van klassieke vecht stijlen tot en met haaien en zeeschildpadden wat wil een mens nog meer...